Oost west, thuis best

We zijn weer thuis! Gisteren rond half zes fietsten we ons dorpje binnen na een pittige etappe vanuit Aalten. Er stond een stevige westenwind die we pal tegen hadden en voor het eerst in 52 etappes zijn we nat geregend! We hebben natuurlijk extreem droog en warm weer gehad tijdens onze reis. En de weinige regen die viel, viel 's nachts, 's morgenvroeg en tijdens rustdagen. Maar gisteren hebben we toch nog even mogen ervaren hoe het is om tot op het bot nat te worden. Daar helpt geen regenkleding meer tegen! Gelukkig duurde het niet al te lang, zodat we aan het einde van de middag toch nog droog thuis kwamen.
Fijn en vreemd tegelijk om weer thuis te zijn, net als dat het gisteren fijn en vreemd was om na zo lang weer op Nederlandse bodem te zijn. Vanuit Münster was het toch weer verder fietsen dan we hadden verwacht. We volgden Europaroute R1 door een heerlijk landerig gebied, maar die slingerde alle kanten op. Zo kan je zelfs op Rottumerplaat nog een langeafstandroute uitzetten! Ons geduld raakte op en met Google Maps bereikten we uiteindelijk op efficiënte én autoluwe wijze de grens. Ineens waren we er. Geen bordje 'Welkom in Nederland', maar wel een oude, vergane grenspaal in het struikgewas en een bordje van het Gelders Landschap.
Wat is alles hier onwennig vertrouwd. De huizen, de goed onderhouden asfaltwegen, de gele nummerplaten op de auto's, de Nederlandse teksten op de uithangborden, de groepjes bejaarden bij de fietsknooppunten.
Bij Aalten zoeken we een camping op en voor de laatste keer zetten we de tent op.
En gisteren dus voor de laatste keer de tent opbreken (nat) en helaas geen ontbijtje in het gras (al hadden we wel broodjes besteld). Daar is het te wisselvallig voor. We ontbijten bij de Hema in het dorp en dan gaan we op weg naar huis.

We kijken terug op een geweldige reis. Wat hebben we enorm geboft! In eerste plaats met het weer. Wat maakt zomers weer het leven zorgeloos. Je maakt weinig kleren vuil, je hoeft niet na te denken over wat je aantrekt, of je voor de regen binnen bent, hoe alles weer droog te krijgen enzovoort.
Verder hebben we ontzettend geboft met onze fietsen. Wat deden ze het goed! Geen enkele lekke band, dankzij de goede buitenbanden en lekvrije binnenbanden. De remmen, trapassen en versnellingen bleven probleemloos hun werk doen. Hulde aan de fietsenmaker die ze zo goed heeft nagekeken.
De enige schade was aan Mark zijn tassen. Het blijkt echt een pechset, waarschijnlijk in elkaar gezet door de uitzendkracht op maandagochtend na een wild weekend (gisteren bleken twee van de vier tassen niet meer waterdicht). Maar we hadden wel steeds lol aan het verzinnen van oplossingen.
Onze lijven hebben (op soms wat kleine pijntjes na) nauwelijks last gegeven. Co's achterwerk heeft het, na de aanschaf van een nieuw zadel, verder goed gehouden, Marks achillespees kraakte af en toe, maar dat bleef bij af en toe. Verder zijn we topfit geworden en helemaal tot rust gekomen.
De bespiegelingen en de inzichten die je zo krijgt tijdens al die stille uurtjes in de natuur hebben ons weer wat (eigen)wijzer gemaakt.
De ups en downs met elkaar tijdens het intensief en lang samenzijn hebben ons veel inzichten gegeven in onszelf en in elkaar en geven onze relatie meer diepgang.

En wat hebben we genoten van alle mooie en soms verrassende plekken waar we waren, de bijzondere ontmoetingen, de vrienden die meefietsten of waar we onderweg mee afspraken, de heerlijke maaltijden, de taartjes, de biertjes, het lekker buiten zijn in de natuur.
Kortom, het was top.

Ontzettend leuk dat we onze belevenissen met jullie konden delen en veel dank voor alle lieve reacties en aanmoedigingen!