Van de Donau naar de Main

Het was fijn in Salzburg. Zondag een erg gezellige dag gehad met Barbara en Helene. Het was zondag relatief rustig in de stad. We spraken af in de parkeergarage, omdat we nog wat spullen wilden meegeven (de parkeergarage is op zich al indrukwekkend, want die is uitgehouwen in de Sigmundstor, toegangspoort door de berg die als natuurlijke stadsmuur achter de stad ligt). Er waren een paar fietskaarten die we niet meer nodig hadden en we zeulden toch nog steeds wat kleding mee die we niet nodig hebben. Verder had Co in Bern een nieuw zadel met gel gekocht, omdat zijn gevoelige zitvlak het klimmen niet meer aankon. Voor de zekerheid en uit spaarzaamheid had hij het oude zadel wel bewaard, maar dat kon nu met Barbara en Helene mee, want het nieuwe bleek te werken; geen pijn meer gehad! En we hadden vrijdag een paar goedkope paraplu's gekocht, die natuurlijk niet handig zijn om in de fietstassen mee te nemen.
We hebben met zijn vieren heerlijk door de stad geslenterd. Taart, pasta, en ijs gegeten, de burcht bezocht, barokke kerken en kerkhoven bewonderd en tot slot nog een lokaal biertje (nou ja, zeg maar bier, de standaard 0,5 l hier) en toen was de dag al weer om. De dames gingen weer terug naar Zell am See en wij naar de camping.

Sinds maandag fietsen we weer door Beieren. Langs de Salzach fietsen we gemakkelijk en ontspannen het stedelijk gebied van Salzburg en daarna Oostenrijk uit. Een tijd lang fietsen we langs het water met aan de overkant Duitsland. We fietsen vervolgens weinig efficiënt door Beieren. De eerste dag naar Altötting, het Lourdes van Beieren. Daar nemen we bij gebrek aan een camping een hotelletje. Dat blijkt een goede keuze. Na een uurtje barst het onweer los, met heftige windstoten. De volgende dag bereiken we na een landschappelijk wat eentonige dag Landshut, een prachtige stad met een relaxte camping aan de Isar. De volgende dag bereiken we na wat omzwervingen Riedenburg. Maar we zijn wel een beetje klaar met al die slingerende routes die ons weinig direct door een weinig opwindend (niet lelijk, maar ook niet echt mooi) landschap leiden. Gisteren begonnen we weer aan zo'n route. Maar als die ons na een paar kilometer (we zijn net weer lekker op gang langs het Main-Donau-Kanaal) weer van het kanaal vandaan wil sturen, zijn we het zat. Tot in de verre verte zien we een pad langs het water lopen. Hoewel we nergens officieel melding wordt gemaakt dat het kan, denkt Mark te weten dat het kanaal naar Bamberg loopt en dat blijkt volgens Google te kloppen. Tot Freystadt zou je er sowieso langs kunnen fietsen. Dus zijn we eigenwijs en volgen het kanaal. Even verderop kijken we op een infobord langs het kanaal. Een man die staat te vissen vraagt of hij kan helpen. Hij vertelt dat je via het kanaal naar Nürnberg kunt. Even verderop bevestigen de fietsbordjes dat. We vliegen vooruit. Bij de lunch hebben we er al 75 kilometers op zitten. Ook door het stedelijk gebied van Nürnberg loopt de route pal langs het water hindernisvrij onder drukke wegen door. We besluiten bij Alterlangen te kamperen maar vinden daar de camping niet. Dan maar door naar Bamberg? Eh... da's nog wel ver. Ach wat, we doen een keer gek! We komen na een record-etappe van 171 kilometer vermoeid maar voldaan aan op de camping. We waren niet eens vroeg vertrokken en zijn toch om 19.15 uur in Bamberg. Als we na het douchen het stof kwijt zijn en aan onze maaltijd zitten bij de campingwirdschaft, kunnen we het zelf nauwelijks geloven. Vandaag een rustdag, die dus echt verdiend hebben! (haha! Lekker calvinistisch, om rust te moeten verdienen 😏)