Via Thüringen en Hessen naar Göttingen

De afgelopen dagen hebben we door Thüringen en Hessen gefietst. Na het toch wat saaiere noorden van Beieren (wat na de droge zomer nu ook nog eens geel en dor is) is het fijn om weer door beboste heuvellandschappen te gaan. Al is hier ook goed te zien dat de natuur moe is van de droogte. Weides zijn geel, bomen laten hun fruit en bladeren vallen, sommige bomen zijn helemaal verdord, beken zijn opgedroogd en gewassen staan er maar povertjes bij.
Na een rustdag in het mooie, barokke Bamberg (Beieren) ging de route zaterdag naar het charmante Meiningen (Thüringen), ooit de mondaine hoofdstad van Saksen-Meiningen, met mooie statige huizen en een belachelijk groot theater. Wat opvalt is dat zodra je de grens van Thüringen over bent de mensen anders zijn. Ze groeten vaker kijken je rechtstreeks aan of maken bemoedigende gebaren. De camping van Meiningen ligt op een flinke berg boven de stad. Na 120 kilometer is dat niet heel grappig, maar we redden het dankzij de vele kilometers die we al in de benen hebben en bezweet checken we op de camping in. Op de camping ontmoeten we twee fietsers uit Münster die op weg naar huis zijn. Net als wij fietsen zij vanuit Meiningen de volgende dag langs de rivier de Werra. 'Dan zullen we elkaar vast nog wel een keer tegenkomen', zegt Co. En ja hoor, regelmatig fietsen we elkaar voorbij, steeds vrolijker zwaaiend over en weer.
Omdat we de Werraroute ooit al eens eerder gefietst hebben en we ons herinneren dat het stuk na Vacha niet zo mooi is, besluiten we om via een andere route Hessen in te fietsen. Via twee pittige beklimmingen bereiken we Rotenburg an der Fulda waar we op de schaduwrijke camping allerhartelijkst ontvangen worden. De volgende dag fietsen we over de volgende heuvelrug terug naar het Werradal. Vanaf hier fietsen we een stuk over de oude Oost-Duitse patrouilleweg van Thüringen met links van ons nog steeds een stuk land met niks. Hier stonden destijds de hekken en prikkeldraadversperringen. Bizar stuk geschiedenis. Vroeger waren beide zeiden uithoeken. Nu is het het geografische middelpunt van het land.
Vlak voor we de Werraroute bereiken zegt Co: 'Je zal zien dat we, zodra we op de Werraroute komen, onze vrienden uit Münster weer tegenkomen. We draaien de route op en Co zegt: kijk daar komen ze aan. Mark denkt nog: 'Ja natuurlijk'. Maar ze zijn het echt. Een paar kilometer fietsen we samen op tot zij gaan lunchen. Nog één keer daarna fietsen zij ons zwaaiend voorbij als wij langs de oude DDR-grensweg zitten te eten. Kort daarna laten wij de Werra achter ons om via opnieuw een flinke klim naar het Leinedal te fietsen en na wat zoeken naar de juiste route Göttingen (Niedersachsen) te bereiken. We hebben voor 2 nachten een hotelletje geboekt. Göttingen is druk, veel stedelijker dan we dachten en minder mooi. Toch is het een prettige stad met een zeer gemengde stadsbevolking. Met zijn grote universiteit zijn er natuurlijk veel studenten en alternatievelingen, maar er lopen ook veel verlopen types rond. Ook wel lekker rustig dat er niet zoveel must see's zijn! Gisterenavond dronken we een van de lekkerste biertjes van deze reis (en we hebben er al heel wat gedronken bij deze warmte!) bij één van de vele bierhuizen. Daar gaan we er straks nog maar eens eentje van proeven!
Morgen willen we richting kuurstad Bad Pyrmont. Hier kwamen in de negentiende eeuw de tsaren, koningen, prinsen, hertogen en graven m/v kuren vanwege de geneeskrachtige bronnen. Er ligt ook nog een stukje Nederlandse Oranjegeschiedenis, want hier vroeg koning Willem III zijn tweede vrouw Emma van Waldeck-Pyrmont ten huwelijk.
We schieten al op! Göttingen ligt ter hoogte van Tilburg en volgens Google maps is het nog 406 km naar Driebergen. Als het moet zijn we in een paar dagen thuis, maar we gaan natuurlijk niet de kortste weg fietsen.