Via het Canal de Nantes à Brest naar Nantes
13 juli 2018 - Nantes, Frankrijk
Vandaag zijn we aangekomen in Nantes. Het is een gezellige, gemoedelijke studentenstad met veel restaurantjes.
Hier houden we een dagje rust. We hebben een appartementje gehuurd net buiten het centrum. We wilden even op ons zelf kunnen zijn. Even de tassen helemaal uit kunnen pakken en zonder bekeken te worden naar de wc kunnen gaan.
Het is een knus appartement, al hebben we er inmiddels wel een ravage van gemaakt. Onze fietsen staan in de kamer, want er was verder geen plaats, er hangt overal was te drogen, onze tent en grondzeil liggen uitgespreid over de vloer om de laatste dauw die erin zat van vanmorgen te laten verdampen.
De afgelopen dagen hebben we langs het Kanaal van Nantes naar Brest gefiets. Het was heerlijk. Even bijkomen van al het klimmen, lekker vlak langs het water doortrappen. Het is een mooi kanaal met veel afwisseling. De ene keer is het gewoon een beetje saai recht toe recht aan, de andere keer is het een wijds wetland of een ruige rivier, dan weer volgen schilderachtige sluisjes elkaar kort achter elkaar op. Echt de moeite waard en niet zwaar.
Na de Britten zijn de Fransen even wennen. Waar Britten altijd een praatje beginnen, zijn de Fransen vrij afgemeten en vormelijk. En misschien kijken we niet helemaal objectief met onze Nederlandse ogen, maar Fransen houden er niet van om meer te doen dan strikt nodig. Zoals vanmorgen, we kwamen bij een gezellig sluiswachtershuisje met een bordje: 'Gite d'etappe - Gourmandise ici - Ce'st ouvert'. We waren wel toe aan iets lekkers, maar helaas, omstandig werd ons uitgelegd door madame dat ze echt geen tijd voor ons had. De laatste gasten waren nog maar net weg en om twaalf uur moest alles weer aan kant zijn voor de volgende gasten. Ehh? Wie runt hier nou een tent? Wij durven er om te wedden dat een Britse lady voor ons koffie met taart had verzorgd en uitgebreid had geïnformeerd naar onze reis met excuses dat nog niet alles aan kant was.
Nou ja, 's lands wijs 's lands eer. Wat na twee weken de ogen uitkijken in Engeland wel een verademing is, is de subtiliteit waarmee de Fransen zich kleden. Geen overdadige patronen of veel te sexy jurkjes op niet zo sexy lijven, geen lagen pancake en niet meer op elke arm een tattoo sleeve. Ze durven wel die Britten, maar wat een hoop wansmaak!
Vanavond rustig aan de stad een beetje verkend, een biertje gedronken en gegeten. Morgen verder op verkenning. Benieuwd of er wat gaande zal zijn in het kader van de nationale feestdag!
Hier houden we een dagje rust. We hebben een appartementje gehuurd net buiten het centrum. We wilden even op ons zelf kunnen zijn. Even de tassen helemaal uit kunnen pakken en zonder bekeken te worden naar de wc kunnen gaan.
Het is een knus appartement, al hebben we er inmiddels wel een ravage van gemaakt. Onze fietsen staan in de kamer, want er was verder geen plaats, er hangt overal was te drogen, onze tent en grondzeil liggen uitgespreid over de vloer om de laatste dauw die erin zat van vanmorgen te laten verdampen.
De afgelopen dagen hebben we langs het Kanaal van Nantes naar Brest gefiets. Het was heerlijk. Even bijkomen van al het klimmen, lekker vlak langs het water doortrappen. Het is een mooi kanaal met veel afwisseling. De ene keer is het gewoon een beetje saai recht toe recht aan, de andere keer is het een wijds wetland of een ruige rivier, dan weer volgen schilderachtige sluisjes elkaar kort achter elkaar op. Echt de moeite waard en niet zwaar.
Na de Britten zijn de Fransen even wennen. Waar Britten altijd een praatje beginnen, zijn de Fransen vrij afgemeten en vormelijk. En misschien kijken we niet helemaal objectief met onze Nederlandse ogen, maar Fransen houden er niet van om meer te doen dan strikt nodig. Zoals vanmorgen, we kwamen bij een gezellig sluiswachtershuisje met een bordje: 'Gite d'etappe - Gourmandise ici - Ce'st ouvert'. We waren wel toe aan iets lekkers, maar helaas, omstandig werd ons uitgelegd door madame dat ze echt geen tijd voor ons had. De laatste gasten waren nog maar net weg en om twaalf uur moest alles weer aan kant zijn voor de volgende gasten. Ehh? Wie runt hier nou een tent? Wij durven er om te wedden dat een Britse lady voor ons koffie met taart had verzorgd en uitgebreid had geïnformeerd naar onze reis met excuses dat nog niet alles aan kant was.
Nou ja, 's lands wijs 's lands eer. Wat na twee weken de ogen uitkijken in Engeland wel een verademing is, is de subtiliteit waarmee de Fransen zich kleden. Geen overdadige patronen of veel te sexy jurkjes op niet zo sexy lijven, geen lagen pancake en niet meer op elke arm een tattoo sleeve. Ze durven wel die Britten, maar wat een hoop wansmaak!
Vanavond rustig aan de stad een beetje verkend, een biertje gedronken en gegeten. Morgen verder op verkenning. Benieuwd of er wat gaande zal zijn in het kader van de nationale feestdag!
Heel veel liefs en een goed vervolg van jullie reis! Dikke knuffel, Anja